verb Imp
befal
verb indikativ presens
befaler
verb indikativ preteritum
befalte

befale (verb)

verb Imp
befal
verb indikativ presens
befaler
verb indikativ preteritum
befalte
befale Oza buot hámiid teavsttain →
  • befale verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

befale lea vejolaččat dán sáni hápmi:

befale Oza buot hámiid teavsttain →
  • befale verb infinitiv